Golvtua
Dei kvardagslege brukstinga våre har også sin dialektvariasjon og sin ordgeografi. Nemningane blir gjerne så sjølsagte for oss at vi gløymer at dei ikkje nødvendigvis er allmenne i norsk. Her i spalten skal vi no framover ta for oss nokre forskjellige slag filler og klutar som vi hjelper oss med for å halde det nokolunde reint og leveleg ikring oss.
Vi begynner nedafrå, med den grove vaskefilla vi bruker på golvet. Her har vaskaren hengt ho fint frå seg over bøtta. Ikkje så reint få klesplagg har funne endestasjonen sin her. Mange vil nok kunne kalle denne for skurefille, kanskje også skureklut, mens andre truleg ikkje vil vera samde i det. Golvfille og golvklut er også ganske sjølsagte namn.
Ordet i tittelen er ein trøndervariant. Tua fortel at det gjeld ei fille, golv- kva slags fille det er snakk om. Tu(e) er ein av veldig mange uttalevariantar vi har av dette ordet, som i normalisert form heiter tvoge: Vi nemner i fleng tvøggu, tvøgo, tuggu, toggo, to – og enda finst det fleire. Det er truleg slektskap med verbet två, som betyr å vaske.
Samansetninga skuretvoge er i Norsk Ordbok ført opp berre frå to plassar, nemleg Lærdal og Stryn. Det er all grunn til å tru at dette ordet kan brukast fleire stader.
Ei lerve er også ei fille eller klut, og på trøndersk dialektområde er det mange som vil snakke om golvlerva eller gølvlærva, gølvlørva. I Røyrvik er det ein liten vri: golvslærv. Frå Stjørdalsbygdene (Lånke, Hegra) kjem ”neamelærv”, som står i motsetning til ”ovamelærv” eller ”øvermelærv”, som vi kjem tilbake til i eit anna innlegg.
Moldfille er registrert på trykk i bladet Austland, men elles ingen andre opplysningar. Skafså i Telemark har ordet tileklut, til tile = golv, golvplankar.
Men send oss gjerne dine eigen ord for denne kanskje lite påakta, men høgst nødvendige bruksgjenstanden!
Moro med ord og uttrykk! 
Da eg begynte på Sunndal linjedelte ungdomsskulen i 1960, kom vi oppe frå dalen i klasse med øksendalingar og ålvundeidingar. Ein gong vi hadde gym vart det behov for å tørke opp vass-søl frå golvet og vi oppe frå dalen meinte det var bruk for golvlårva. Dette syntest ålvundeidingane var eit merkeleg ord. Såvidt eg husar sa han gælvlærvå, og det var nok på langt nær så komisk!
Takk for den!
Kopptua = oppvaskklut. Frøya.
Takk for det! Vi kjem til kopptua også, i eit seinare innlegg.
Tualærv frå Bjugn. Duge godt t å vask med
Takk for det ordet også!
Golvtue og kopptue sier vi i Nord-Troms også!
Takk for kommentaren!